نعیمی

نعیمی، که نام واقعی او نیست، تا کنون حرفه ای چشمگیر داشته است. قبل از اینکه طالبان کشور را تصرف کنند، او بیش از پنج سال به عنوان روزنامه نگار کار کرد و سازمانی را تأسیس کرد که از سازمان های غیردولتی محلی با تمرکز بر تحقیقات و امور فرهنگی و اجتماعی حمایت می کرد.

از زمان سقوط طالبان پس از حکومت اولیه آنها در سال ۲۰۰۱، نعیمی با بسیاری از سازمان های حقوق بشر در افغانستان کار کرده است و همچنین فرصتی برای همکاری با دولت سابق افغانستان در ارگ ریاست جمهوری داشته است. من یک سمت سیاسی داشتم که در آن نامه های متعددی در مورد پرونده های قضایی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی دریافت کردم. من این نامه ها و شکایات دریافتی از مردم را حل کردم - در میان آنها موارد بسیار حساس اطلاعاتی و امنیتی وجود داشت. او به افغان وتنس می گوید که شغل نعیمی پر از خطرات امنیتی بود، زیرا او بخشی از گروهی بود که از چندین حمله تروریستی در کابل جلوگیری کرد.

با بازگشت طالبان به قدرت، نعیمی احساس می کند که گذشته اش به او باز گشته است. در حال حاضر برای من تبدیل به یک معامله بزرگ شده است. من در حال حاضر بهای آن را میپردازم. او می‌گوید: آنها طالبان به دنبال افرادی هستند که در دولت، رسانه‌ها، جامعه مدنی و کمیسیون ‌های حقوق بشر کار میکردند من در آنها نقش داشتم. خانه ‌ام را ترک نکرده ‌ام. و همسرم برای خرید مواد غذایی می رود و کارهای بیرون را انجام می دهد.

سازمان ملل نسبت به افزایش شواهد انتقام جویانه علیه فعالان، روزنامه نگاران، مقامات دولتی سابق و نیروهای امنیتی هشدار داده است. در اواخر فوریه ۲۰۲۲، طالبان بازرسی خانه‌ های خود را در بخش‌ های شمالی کابل آغاز کردند. طالبان ادعا کردند که "جنایتکاران" در این عملیات هدف قرار گرفتند و انتقام ‌جویی هدفمند را رد کردند و اصرار داشتند که گزارش ‌های خشونت و ناپدید شدن در حال بررسی است.

مادرم تمام اسنادی را که متعلق به من بود سوزاند – گواهینامه ‌هایم، دیپلم‌هایم، قرارداد هایم، ضبط‌ های دی‌وی‌دی سخنرانی ‌هایم در دو دهه گذشته، عکس‌ های من با مقامات خارجی و دولت افغانستان، و هر چیزی که با من مرتبط بود. نعیمی به افغان وتنس می گوید.

بسیاری دیگر در افغانستان داستان های مشابهی از سوزاندن هر چیزی دارند که نشان دهنده زندگی آنها قبل از تابستان گذشته است.

نعیمی مدعی است که خانه اش توسط طالبان به شدت مورد بازرسی قرار گرفت و خانواده اش قبل از بازرسی خانه هایش را با عمویش عوض کردند. او توضیح می دهد: پدر، مادرم و یک برادر معلول ذهنی به خانه عمویم رفتند و خانواده عمویم به خانه ما آمدند. برخی از ساکنان که خانه ‌هایشان مورد بازرسی قرار گرفت، ادعا کردند که درها شکسته شده و وسایل شان به هم ریخته است. نعیمی می‌گوید: سخت، غیرقابل تحمل بود و ما چاره ‌ای جز این نداشتیم که پس از تماشای اینکه همه چیز در خانه ‌مان از هم پاشیده میشود، تسلیم شویم. او به افغان وتنس می گوید که او معتقد است که تفتیش خانه برای یافتن سلاح نیست، بلکه برای انتقام گرفتن است.

من می دانم که توجه جهانی از افغانستان معطوف شده و بر اوکراین متمرکز شده است. نعیمی با ناامیدی میگوید، اما لطفاً پیام من را برسانید و به دنیا بگویید که افغانستان و مردم آن را فراموش نکنند. وی همچنین در این مصاحبه بر لزوم اتخاذ موضع قاطعانه کشورهای اسلامی در برابر طالبان تاکید می کند و می افزاید که آنها در جهان ما جایی ندارند.

نعیمی می گوید: امروز با یک بحران انسانی، اقتصادی و اجتماعی در کشورمان مواجه هستیم. "امیدوارم صدای من شنیده شود.

منبع: مصاحبه با افغان وتنس