مروارید

در حالی که این برقع/چادری آبی است که اغلب با افغانستان مرتبط میشود مروارید کی نام اصلی او نیست همیشه لباس های سنتی با رنگ های روشن فرهنگ های متعدد افغانستان را ترجیح میدهد.

مروارید و چند تن از دوستان پس از فارغ التحصیلی در رشته علوم سیاسی از دانشگاه مزارشریف بلخ به کابل نقل مکان کرد تصمیم گرفتند تا یک تجارت کوچک برای ترویج لباس های سنتی افغانستان راه اندازی کنند.

گروه دوستان برای عکسبرداری به مکان های تاریخی در مزارشریف هرات بامیان و سایر ولایات سفر کردند. مروارید می گوید: هدف ترویج فرهنگ افغانستان از طریق پیوند دادن میراث تاریخی با لباس های ما بود.

با این حال در ماه اگست سال گذشته پس از تصرف کابل توسط طالبان مروارید مانند بسیاری از صاحبان مشاغل کوچک دیگر خود را با عدم اطمینان مواجه کرد.

این تاجر جوان به یاد می آورد: ما قصد داشتیم یک سری جدید عکسبرداری با مدل ها در برخی ولایاتهای دیگر انجام دهیم اما کار ما ناگهان متوقف شد.

پس از بازگشت طالبان بسیاری از مردم مانند شریک تجاری مروارید کشور را ترک کردند. او می‌گوید: من نیز منتظر تخلیه‌ام بودم اما از آن زمان تا کنون نشنیده‌ام چه زمانی از افغانستان تخلیه خواهم شد.

مروارید می افزاید. که از زمان تصاحب قدرت با سلامت روانی خود دست و پنجه نرم کرده است چیزی که توسط سایر زنان و دختران افغان که از کار و تحصیل محدود شده اند تکرار شده است و روندی که حتی قبل از بازگشت طالبان نیز وجود داشت.

من روال خوابم را از دست دادم و در تلاش بودم تا شاهد بحران انسانی باشم که در مقابل چشمانم آشکار شد و بسیاری از زنان شغل خود را از دست دادند.

با محدودیت مواجه است

در افغانستان سطح اشتغال زنان در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۱ حدود ۱۶ درصد کاهش یافته است. طالبان صراحتاً زنان را از کار منع نکرده اند اما گروه های حقوق بشر می گویند که محدودیت های آنها در زمینه های دیگر مانند سفر زنان و قوانین تفکیک جنسیتی اثرات ضربه ای وجود داشته است اثرات ضربه ای

مروارید میگوید که پس از توقف کسب وکارش درخواست کار برای سازمان‌های غیردولتی که هنوز در افغانستان فعالیت می‌کنند آغاز کرده است که لازم است بارها بین مزارشریف و کابل سفر کند. با این حال او می گوید که در حال حاضر در افغانستان یافتن شغل بستگی به این دارد که چه کسی را می شناسید.

مروارید تسلیم نشد و تصمیم گرفت به تجارت خود ادامه دهد و سعی کرد خود را با شرایط فعلی وفق دهد. او مقداری از پس انداز خود را برای خرید جواهرات سرمایه گذاری کرد و محصولات خود را به صورت آنلاین تبلیغ کرد اما او می گوید حتی این کار نیز دشوار بوده است.

او می افزاید: ممکن است آسان به نظر برسد اما اینطور نیست. ما زنان با محدودیت‌ها و مشکلات زیادی روبرو هستیم نمیتوانیم آنطور که می‌خواهیم آزادانه حرکت کنیم.

طالبان محدودیت هایی را بر آزادی پوشش و مسافرت زنان اعمال کرده اند. تصویر: افغان وتنس

در ماه دسمبر دستورالعملی که توسط وزارت دعوت و ارشاد امر بالمعروف و نهی المنکر طالبان صادر شد گفت: زنانی که بیش از ۴۵ مایل (۷۲ کیلومتر) سفر میکنند باید با یک مرد نزدیک خانواده همراه شوند. چنین محدودیت‌هایی کار را برای مروارید دشوار کرده است تا بتواند به طور مؤثر تجارت خود را اداره کند زیرا او نمی‌تواند از مدل‌هایی که جواهرات و لباس‌هایش را پوشیده‌اند عکس بگیرد.

او میگوید: در حال حاضر تمام دنیای من اتاق خصوصی من است که در آن می خوابم از جواهراتم عکس می گیرم و وظایف کسب و کار کوچکم را انجام می دهم. از دو ماه پیش سعی کردم آن را احیا کنم.

به گفته مروارید محدودیت ها بسته به استان و منطقه متفاوت است. او می گوید که برخی از مناطق در کابل بازتر هستند او توضیح می دهد که دختران روسری ساده بدون برقع می پوشند اما می افزاید که محدودیت های شدیدی برای زنان در سایر ولایات در مورد لباس و رفت و آمدشان اعمال شده است.

در سپتامبر گذشته زنان در افغانستان یک کمپین آنلاین با استفاده از هشتگ‌هایی مانند DoNotTouchMyClothes#

#لبا من را لمس نکنید و AfghanistanCulture# . #فرهنگ افغانستان. در کنار تصاویری از پیچیده‌ترین و رنگارنگ‌ترین لباسهای سنتی خود راه‌اندازی کردند تلاشی برای به چالش کشیدن روایت طالبان در مورد آنچه زنان مسلمان در افغانستان باید بپوشند.

مروارید میگوید که پس از اعلام طالبان مبنی بر اینکه زنان باید در ماه می باید صورت خود را در ملاء عام بپوشانند توسط یک راننده تاکسی از او پرسیده شد که چرا صورت خود را نمی پوشانید یا لباس سیاه نمی پوشید.

گفتم: این کار من است بهتر است به کار خودت فکر کنی.

نگرش های زن ستیزانه

مروارید به افغان وتنس میگوید: که به عنوان یک زن او فقط از طالبان نمی ترسد بلکه برخی از مردان نیز ذهنیت یکسانی نسبت به زنان دارند.

او می افزاید: شما می بینید که آنها از بیکاری و اینکه چگونه از نظر اقتصادی با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند شکایت می کنند اما هیچ یک از آنها علیه بسته شدن مدارس دخترانه صحبت نمی کنند یا اینکه زنان شان به دلیل تسلط طالبان شغل خود را از دست داده اند. ناامید کننده است که مردان افغان در کنار زنان خود نمی ایستند.

عفو بین‌الملل اخیراً گزارشی را در مورد وضعیت زنان و دختران در افغانستان منتشر کرده است که در آن نتیجه‌گیری می‌کند که گستره بزرگی و شدت تخلفات ماه به ماه در حال افزایش است.

در حالی که مبارزان مرد زیادی چه در داخل افغانستان و چه در سطح بین‌المللی وجود دارند که از حقوق زنان افغان دفاع می‌کنند مروارید نگران گسترش زن‌ستیزی از زمان تصرف این کشور است.

او می‌گوید: راستش من در حال حاضر از مردان افغان بیشتر از طالبان می‌ترسم. نگاهی که آنها به شما خیره می شوند به گونه ای است که گویی جنایتی نابخشودنی مرتکب شده اید.

وقتی موروارید به آینده نگاه می کند مطمئن نیست که چگونه به نظر می رسد. مانند بسیاری از افراد جوان و تحصیل کرده که نمی توانند ترک کنند به ویژه آنهایی که زن هستند اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد تلاش می کند تا فرصت هایی را برای خود ببیند.

او می‌گوید: هنوز امیدوارم که اگر طالبان روزی بگویند زنان می‌توانند بدون محدودیت کار کنند من در افغانستان می‌مانم. در غیر این صورت کشور من افغانستان به ویژه برای زنان و دختران قابل زندگی نیست.

منبع: مصاحبه افغان وتنس