فتانه

در سیپتمبر ۲۰۲۱ ، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، سازمان بهداشت جهانی (WHO) سیستم صحی افغانستان را «در آستانه فروپاشی» توصیف کرد، چندین ماه بعد، NPR گزارش داد که معاشات کارکنان صحی پرداخت نمی ‌شود و دوا ها در شفاخانه‌ ها تمام می‌شود و نمی ‌توانند اتاق ‌های مریضان را گرم کنند، مراقبت های بهداشتی زنانه به ویژه تحت تأثیر قرار گرفته است، وال استریت ژورنال (WSJ) در ماه جنوری نوشت، مراقبت های بهداشتی مادران و نوزادان در حال فرسایش است، نتیجه «گرسنگی، فرار کارکنان شفاخانه ها و محدود کردن آزادی زنان.

فتانه که نام واقعی او نیست، متخصص زنان و زایمان در یک شفاخانه خصوصی در کابل است. در حالی که طالبان اکثر زنان در افغانستان را به عنوان یک کارمند صحی منع کرده اند، اما فتانه توانسته است به کار خود ادامه دهد - اگرچه او می گوید که زندگی او از زمان بازگشت این گروه به قدرت به طرق مختلف تغییر کرده است.

به گفته داکتر، اکثر مریضان او اکنون همسران تازه ازدواج کرده اعضای طالبان هستند.

فتانه به افغان وتنس می گوید: من بسیاری از اعضای طالبان را می بینم که بالای ۵۰ سال سن دارند و با زنان جوان که ۲۰ یا ۱۸ سال سن دارند، ازدواج کرده اند، برای من به عنوان یک داکتر زن، برخورد با این مریضان از نظر روحی آزاردهنده است.

به گفته سازمان‌ های حقوق بشر، ازدواج اجباری یکی از چندین عامل محدودکننده دسترسی زنان به مراقبت‌ های بهداشتی، به ‌ویژه خدمات باروری است و ازدواج کودکان به‌ ویژه با بارداری ‌های زودهنگام و نزدیک به هم مرتبط است که مادر و کودک را در معرض خطر مرگ قرار می‌دهد.

زمانی که طالبان در اگست ۲۰۲۱ به قدرت بازگشتند، برخی این گروه را به عنوان طالبان ۲.۰ توصیف کردند، که ظاهراً نسخه ای مدرن و فراگیرتر از حکومت دهه ۱۹۹۰ آنها بود، با این حال، فتانه می گوید که طالبان تغییر نکرده است، او شاهد بوده است که اعضای طالبان با دختران بسیار جوانی که شبیه دختران یا نواسه هایشان هستند ازدواج می کنند، با بسته شدن دبیرستان ها برای دختران نوجوان افغانستان و محدود شدن دسترسی زنان به تحصیلات عالی و اشتغال، فتانه می گوید که تماشای زنان که «همه رویاهای خود را از دست می دهند» «بسیار دشوار» است.

او می ‌گوید، اگرچه شغل فتانه تا حدودی عادی است، اما نشانه ‌هایی از حکومت طالبان در همه جا قابل مشاهده است، محافظان شفاخانه که قبلاً از اعضای ارتش سابق افغانستان بودند، با جنگجویان طالبان جایگزین شدند.

فتانه با وحشت در صدایش می گوید: نگاهی که آنها به کارمندان زن شفاخانه می بینند، مثل این است که می خواهند آنها را بکشند و برای آن پاداش بگیرند، در این شرایط امیدی نیست، می‌ خواستم ادامه تحصیل بدهم، اما الان نمی‌ خواهم این کار را انجام دهم.

فتانه می گوید که احساس می کند دیگر انتخابی برای نحوه لباس پوشیدن ندارد، در ماه می، رهبر عالی طالبان به زنان این کشور دستور داد تا صورت خود را در ملاء عام بپوشانند.

او می افزاید: من قبلاً لباس هایی می پوشیدم که دوست داشتم، اما اکنون بدنم را کاملاً می پوشانم زیرا می ترسم هر روز طالبان را در نزدیکی شفاخانهی که در آن کار می کنم می بینم.

با این حال، فتانه با بیان اینکه یکی از خوش شانس ها است، تاکید می کند: شفاخانه که در آن کار می کند از کمک های خارجی تامین می شود و به همین دلیل حقوق و شغلش مختل نشده است، زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفتند و ذخایر خارجی مسدود شد، حقوق برخی از داکتران تمام وقت و سایر کارمندان صحی پرداخت نشد، در اوایل سال جاری، کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) پرداخت معاش را برای هزاران کارمند صحی در سراسر افغانستان به عهده گرفت، فتانه وضعیت سیاسی و اقتصادی را عامل مهاجرت کارشناسان و کارکنان صحی می داند.

فتانه به یاد می آورد: یک جراح قلب در شفاخانه ما نتوانست بماند و کشور را ترک کرد، مریضانش گریه می کردند، در این مرحله از گفتگو، افکار او به سرعت به ۱۵ آگوست روزی که کابل به دست طالبان افتاد می چرخد، او می گوید: امیدها و رویاهای ما همه به خاک سپرده شدند. هر بار که آن روز تاریک یادم می آید چشمانم پر از اشک است.

تلفات مشکلات روانی

وضعیت تاریک به نظر می رسد، اما فتانه به سختی می تواند جایگزینی را تصور کند. او می داند که شغل او چقدر مهم است، اگر ترک کنم، چگونه می توانم به مریضانم کمک کنم؟" او وقتی از او پرسیده شد که آیا افغانستان را ترک می کند، پاسخ می دهد: "من به خوبی می دانم که چگونه مریضان زن به شدت به داکتران زن نیاز دارند.

با هدف طالبان برای ساختن جامعه ‌ای که در آن زنان و مردان از هم جدا باشند، مراقبت ‌های صحی زنان یکی از معدود حوزه ‌هایی است که آموزش و اشتغال زنان تا حدودی ادامه داشته است، به گفته طالبان، مریضان زن باید توسط کارمندان زن درمان شوند، با این حال، محدودیت‌ های تحصیلی طالبان بر دختران و زنان می ‌تواند بر تعداد داکتران زن واجد شرایط و سایر کارکنان مراقبت ‌های صحی در آینده نزدیک تأثیر بگذارد، در حالی که الزامات در برخی مناطق که زنان فقط با سرپرستان مرد سفر کنند، دسترسی زنان به مراقبت‌ های صحی را محدودتر کرده است.

فتانه اثرات بد این محدودیت‌ ها را در کار روزانه ‌اش می‌ بیند: او می‌ گوید بسیاری از مریضان جدیدش دختران مکتب‌ ای هستند که پس از تعطیلی مکتب ها امیدشان را از دست داده‌ اند.

او می ‌گوید: برای آن دختران واقعاً دردناک است، و اضافه می ‌کند که برای خانواده‌ های آنها و کارکنانی که آنها را ارزیابی می ‌کنند به همان اندازه سخت است، ما نمی‌ توانیم کاری انجام دهیم.

افغانستان حتی قبل از بازگشت طالبان نیز از نرخ بالای خودکشی زنان برخوردار بود، اما رسانه‌ها به طور گسترده گزارش داده‌ اند که چگونه سیاست ‌های طالبان بر سلامت روانی و روانی دختران تأثیر گذاشته است و متخصصان صحی در این کشور هشدار داده‌ اند که آنها شاهد افزایش افسردگی در میان آنها هستند، دختران نوجوان، همانطور که فتانه می گوید: دانشجویان دختر در حال از دست دادن ذهن خود هستند، و کارکنان مراقبت های بهداشتی احساس درماندگی می کنند، او می افزاید که همکاران زنش نیز با رو به وخامت سلامت روانی خود دست و پنجه نرم می کنند.

فتانه می‌ گوید: به عنوان زنان، ما فقط آزادی و حق تحصیل می‌ خواهیم، اگر در گرسنگی زندگی می‌ کنیم، به اندازه محرومیت از حقوقمان و زندگی در ترس دردناک نیست این وضعیت یک مرگ آهسته و دردناک است.

منبع: مصاحبه افغان وتنس